Orun

ETü or- 2. koymak, kondurmak, vazetmek, kaim etmek +In ● Uy << ETü orun

Tarihte En Eski Kaynak

orun "yer, makam, taht, konak, gâh" [ Uygurca (900 yılından önce) ]

Önemli Not: Bu kaynak kayıtlara geçmiş ve bu kelimenin kullanıldığı yazılı ilk kaynaktır. Kullanımı daha öncesinde sözlü olarak veya günlük hayatta yaygın olabilir.

Kelime Kökeni

Eski Türkçe or- "2. koymak, kondurmak, vazetmek, kaim etmek" fiilinden +In sonekiyle türetilmiştir. Eski Türkçe fiil Eski Türkçe orun sözcüğünden evrilmiştir.

Ek Bilgi

Anlam ilişkisi için karş. yarım < yar-. Aynı şekilde İngilizce half < Germence *skelf- (kesmek).

Benzer Kelimeler

Etiketler: Türeme, Eski Türkçe, İlk kullanım, Ses evrimi kategori veya etiketlerine bağlıdır. Orun ne demek?